Skleroterapia to nowoczesna metoda leczenia pajączków i żylaków polegająca na wstrzyknięciu do zmienionej chorobowo żyły specjalnego środka, który powoduje obkurczenie ścian naczynia.
Żylaki i pajęczaki zalicza się do grupy chorób cywilizacyjnych, choć jest to dolegliwość, która dręczy ludzkość „od zawsze” (opisywał ją już żyjący ponad dwa tysiące lat temu Hipokrates).
Ciemne żylaki, widoczne pod skórą gołym okiem, często poprzedza pojawienie się niewielkich, bezbolesnych pajączków naczyniowych. Zmiany te powstają na skutek choroby nazywanej niewydolnością żylną. Przyczyny zmian naczyniowych do dziś nie zostały w pełni wyjaśnione. Wiadomo jedynie, że do istotnych czynników ryzyka należą tutaj wiek, płeć, otyłość, tryb życia, ciąże, które mogą prowadzić do niewydolności zastawek żylnych.
Żyły w swojej budowie mają specjalne zastawki, które zapobiegają cofaniu się krwi. W warunkach prawidłowych zastawki powodują jednokierunkowy przepływ krwi, tzn. z żył powierzchownych do głębokich, od obwodu do serca. Ich niewydolność powoduje jednak zwrotny przepływ krwi, tzw. refluks żylny. W efekcie rozwija się nadciśnienie żylne i dochodzi do poszerzenia naczyń.
Współczesna medycyna dla osób zmagających się z problemem żylaków opracowała szereg metod leczenia, różniących się inwazyjnością i zakresem, w jakim cofają zmiany w obrębie naczyń krwionośnych nóg. Jedną z nich jest skleroterapia.
Co to jest skleroterapia?
Metoda polega na ostrzykiwaniu żylaków specjalnym preparatem powodującym obkurczenie się naczyń krwionośnych. Skleroterapia może być uzupełnieniem metod termicznych lub chirurgicznych, ale stosuje się ją również jako metodę samodzielną.
Skleroterapia jest zabiegiem wykonywanym w trybie ambulatoryjnym. Warto nadmienić, iż igła do skleroterapii jest tak cienka, że zabieg jest praktycznie bezbolesny.
* Powyższy materiał ma charakter informacyjno-edukacyjny i nie może zastąpić konsultacji medycznych. W przypadku wystąpienia jakichkolwiek objawów chorobowych, a także przed zastosowaniem opisanych powyżej metod i produktów, należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem i/lub zasięgnąć opinii odpowiedniego specjalisty. Każdy przypadek jest inny i wymaga indywidualnej oceny, której powinien dokonać lekarz dysponujący specjalistyczną wiedzą, doświadczeniem i wynikami badań konkretnego pacjenta.
