Twoje życie staje się uczuciowo „jałowe”, obojętniejesz na wszystko, co dotąd sprawiało przyjemność i mobilizowało do działania? Nie masz siły wstawać z łóżka, zaniedbujesz swój wygląd, tracisz apetyt? Twój zły nastrój, „chandra”, spadek energii życiowej nie ustępują w miarę upływu czasu, pojawiają się myśli o śmierci, a nawet samobójstwie…? To wyraźne oznaki, że może rozwijać się depresja.
Na chorobę tę cierpi około półtora miliona Polaków (zapewne odsetek ten jest wyższy, ponieważ statystyki zaniża fakt, że wiele osób nie nie ma świadomości problemu i nie szuka pomocy u specjalistów). Szacuje się, że co piąta kobieta i co dziesiąty mężczyzna w ciągu życia przechodzi co najmniej jeden epizod depresji.
Organizm funkcjonuje według wskazań swego „zegara biologicznego”, który określa między innymi rytm przeplatających się faz snu i czuwania. Podobnie jak zegar mechaniczny, ten również czasem się „psuje” – a wtedy naturalny rytm funkcjonowania naszego organizmu zostaje zaburzony.
Sen jest czasem, gdy organizm może się zregenerować po całodziennym – fizycznym i psychicznym – wysiłku. Gdy śpimy zbyt mało lub jakość snu jest niska, naturalna regeneracja nie przebiega efektywnie. To z kolei naraża nas na poważne dolegliwości zdrowotne.
Wśród zaburzeń snu wymienia się między innymi bezsenność. Oznacza ona zakłócenie prawidłowego rytmu, głębokości i czasu trwania snu. Najczęściej jest on płytki, niespokojny i nie daje uczucia wypoczynku. Dolegliwość ta może mieć charakter krótkotrwały, doraźny lub utrzymywać się przez długi czas.
Z zaburzeniami lękowymi mamy do czynienia wtedy, gdy reagujemy lękiem na sytuacje, których realnie nie powinniśmy się obawiać lub stan ten utrzymuje się mimo, że zagrożenie dawno już minęło. Przedłużający się niepokój i związane z nim napięcie mogą poważnie utrudniać radzenie sobie z codziennymi sprawami. Taki lęk wywiera paraliżujący wpływ na życie osoby, która go doświadcza (np. powoduje unikanie kontaktów społecznych) i stanowi źródło cierpienia psychicznego. Często tego typu zaburzenia występują wspólnie z innymi schorzeniami, takimi jak depresja czy uzależnienie. Często towarzyszą im również zaburzenia somatyczne.
Zaburzenia psychosomatyczne. Problemy natury psychicznej, stres i depresja mogą zakłócać funkcjonowanie organizmu – wywoływać choroby lub tylko objawy, które błędnie przypisujemy chorobom ciała. W tym drugim przypadku doświadczamy np. uporczywego bólu głowy, brzucha czy pleców, ogarniają nas mdłości, cierpimy na zaburzenia snu – mimo, że z badań lekarskich nie wynika, by organizm toczyła jakaś choroba. W takich sytuacjach prawdopodobnie mamy do czynienia z tzw. zaburzeniami psychosomatycznymi, które należy skonsultować z psychiatrą lub psychologiem.
Depresja poporodowa. Obniżony nastrój tuż po porodzie jest zjawiskiem normalnym. Nazywany bywa smutkiem poporodowym, a potocznie: baby blues. Problem dotyczy większości młodych mam i zwykle samorzutnie mija po pewnym czasie. Zdarza się jednak, że obniżenie nastroju po porodzie nasila się i przeradza w depresję poporodową. Choroba w tej postaci wymaga pomocy medycznej.
Zespół stresu pourazowego (ang.: Post Traumatic Stress Disorder, w skrócie: PTSD) – z tym problemem zmagają się osoby boleśnie dotknięte skutkami wojny, które utraciły najbliższych, dorobek całego życia, zostały zmuszone do emigracji, ucieczki przed spadającymi na ich domy rakietami. PTSD bywa również następstwem innych traumatycznych wydarzeń – wypadku samochodowego, napaści, gwałtu, katastrofy (np. pożaru, powodzi) czy nagłej śmierci bliskiej osoby.
Higiena psychiczna to działania zmierzające do ochrony zdrowia psychicznego – jego utrzymania lub przywrócenia. To także nauka, która zajmuje się badaniem oraz popularyzacją czynników przeciwdziałających powstawaniu zaburzeń psychicznych. Jeśli pragniemy zachować naszą psychikę w dobrym stanie, o higienę psychiczną powinniśmy zadbać podobnie, jak troszczymy się o higienę ciała.
Schizofrenia należy do tzw. zaburzeń psychotycznych (psychoz), czyli stanów charakteryzujących się zmienionym chorobowo, nieadekwatnym postrzeganiem, przeżywaniem, odbiorem rzeczywistości oraz związanymi z tym zaburzeniami zachowania. Chory cierpiący na psychozę ma poważnie upośledzoną umiejętność krytycznej, realistycznej oceny własnej osoby, otoczenia i relacji z innymi. Statystycznie choroba ta dotyka około 1% osób – w równym stopniu kobiet i mężczyzn. Schizofrenia to choroba przewlekła, jej leczenie trwa zwykle wiele lat, czasem do końca życia.
Choroba afektywna dwubiegunowa (ChAD) to stan zdrowia psychicznego, który powoduje skrajne wahania nastroju, w tym emocjonalne „wzloty” (mania lub hipomania) i „upadki” (depresja). Pomiędzy epizodami depresji i manii zwykle występują okresy remisji, tj. braku objawów lub ich utrzymywania się w niewielkim nasileniu. W przeszłości nazywana była chorobą lub psychozą maniakalno-depresyjną lub cyklofrenią.
Choroba Alzheimera to dolegliwość dotycząca zwyrodnienia układu nerwowego (neurodegeneracyjna), która prowadzi do otępienia. Cierpią na nią głównie osoby w podeszłym wieku, dlatego objawy choroby Alzheimera często są kojarzone z obniżoną sprawnością umysłową mającą związek właśnie z tym okresem życia. Proces choroby powoduje obumieranie komórek układu nerwowego i uszkodzenia w korze mózgowej, co w konsekwencji prowadzi do kłopotów z mową, pamięcią czy myśleniem.
Komunikat: Ochrona danych osobowych
Zabieg "strzelającego palca"
Kaszaki - przyczyny występowania, leczenie
Choroby rogówki oka
Hiperglikemia - nadmiar cukru we krwi
Depresja - choroba duszy i ciała
Grypa - przyczyny, objawy, leczenie
Zaburzenia snu - bezsenność
Haluksy - zapobieganie, leczenie
Stłuszczenie wątroby
* Powyższy materiał ma charakter informacyjno-edukacyjny i nie może zastąpić konsultacji medycznych. W przypadku wystąpienia jakichkolwiek objawów chorobowych, a także przed zastosowaniem opisanych powyżej metod i produktów, należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem i/lub zasięgnąć opinii odpowiedniego specjalisty. Każdy przypadek jest inny i wymaga indywidualnej oceny, której powinien dokonać lekarz dysponujący specjalistyczną wiedzą, doświadczeniem i wynikami badań konkretnego pacjenta.
