
Choroba Parkinsona to choroba ośrodkowego układu nerwowego o charakterze zwyrodnieniowym. Do głównych objawów należą tutaj zaburzenia ruchu, drżenie spoczynkowe, ślinotok oraz kłopoty z mówieniem. To jedna z najczęściej występujących chorób zwyrodnieniowych ośrodkowego układu nerwowego.
Historia
Pierwszy medyczny opis choroby przedstawiony został w 1817 roku przez londyńskiego lekarza James’a Parkinsona – i to właśnie od jego nazwiska choroba bierze swoją nazwę.
Pierwsze objawy
choroby Parkinsona uwidaczniają się zwykle pomiędzy 50. a 60. rokiem życia. Wówczas u pacjentów pojawia się ślinotok, kłopoty z mówieniem oraz zaburzenia ruchu. Objawy te nasilają się wraz z wiekiem. Choroba Parkinsona może jednak dotknąć również młodsze osoby, u których pierwsze objawy pojawiają się już przed ukończeniem 40. roku życia.
Choroba Parkinsona zwykle rozwija się powoli – na przestrzeni lat osoba chora stopniowo traci sprawność ruchową, nie może powstrzymać drżenia rąk i spowolnienia ruchów.
Zmiany neurologiczne
W mózgu pacjenta z chorobą Parkinsona szybko (znacznie szybciej, niż to zwykle następuje wraz z wiekiem) zanika określona grupa komórek nerwowych, tzw. istota czarna, która odpowiedzialna jest za wytwarzanie dopaminy. Istota czarna to część mózgu, która m.in. kontroluje mimowolne ruchy ciała człowieka. Zwyrodnienie i zmniejszenie liczebności tych komórek powoduje pojawienie się charakterystycznych dla choroby Parkinsona objawów niesprawności ruchowej.
Choroba Parkinsona – objawy
Jednym z objawów na początku choroby Parkinsona jest drżenie rąk w czasie spoczynku. Drżenie to często znika w czasie ruchu ręki, a także podczas snu. Innym charakterystycznym objawem jest spowolnienie ruchów, także ruchów mimicznych (z powodu tej „maskowatości” twarzy chory sprawia wrażenie przygnębionego). Jego mowa jest cicha, zamazana i z czasem staje się coraz mniej zrozumiała.
Wśród pozostałych objawów wymienia się:
zaburzenia postawy i chodu,
pogorszenie jakości pisma – litery stają się niewyraźne,
zaburzenia żołądkowo-jelitowe na skutek spowolnionych procesów trawiennych,
nocny wyciek śliny wynikający z problemów z jej przełykaniem,
niepokój, lęk, napady paniki, kłopoty ze snem,
skurcze mięśni.
Leczenie
choroby Parkinsona prowadzone jest przez lekarza specjalistę – neurologa.
Leczenie wspomagać może regularny tryb życia, rehabilitacja ruchowa oraz odpowiednio dobrana dieta – pozwalająca na utrzymanie prawidłowej masy ciała, potrzebnej ilość płynu i błonnika (zapobieganie zaparciom) oraz zmniejszyć zagrożenie miażdżycą.
* Powyższy materiał ma charakter informacyjno-edukacyjny i nie może zastąpić konsultacji medycznych. W przypadku wystąpienia jakichkolwiek objawów chorobowych, a także przed zastosowaniem opisanych powyżej metod i produktów, należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem i/lub zasięgnąć opinii odpowiedniego specjalisty. Każdy przypadek jest inny i wymaga indywidualnej oceny, której powinien dokonać lekarz dysponujący specjalistyczną wiedzą, doświadczeniem i wynikami badań konkretnego pacjenta.